Muzykant, cymbalista. Grał on przede wszystkim melodie z Wileńszczyzny: polki, walce, oberki, krakowiaki, kadryle i marsze, a także modne melodie (piosenki) z lat 30. XX w. Od dzieciństwa interesował się muzyką i przejawiał ku temu niezwykły talent. W Żeściunach pod Wilnem u swojego wuja Stanisława Marcinkiewicza uczył się grać na strunowych cymbałach wileńskich. W wieku 12 lat grał już na weselach i zabawach.
W 1935 roku Józef Krupski zaczął grać z harmonistą Teofilem (nazwisko nieznane). Repertuar wykonywali na słuch. Wspólnie zagrali około 50 wesel, przeważnie w okolicy Wilna.
 |
| Józef Krupski |
Józef Krupski brał udział w kampanii wrześniowej 1939 roku. W 1940 roku ożenił się z Janiną Sokołowską, z którą miał 4 synów i 2 córki. W 1942 roku został wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec, pracował w fabryce Opla. Po wojnie krótko mieszkał w Elblągu a na stałe osiedlił się w Kętrzynie. Przez wiele lat pracował w kętrzyńskich zakładach odzieżowych "Warmia".
Po II wojnie światowej Józef Krupski nie grał przez wiele lat, nie miał instrumentu. Dopiero po przejściu na emeryturę w 1982 roku zbudował cymbały. Struny zakupił znajomy, natomiast drewno zostało pozyskane ze starej, drewnianej skrzyni po babce. Kołki do naciągania strun zostały wykonane w kętrzyńskiej cukrowni. Grał dla siebie, na imieninach i w domu dla relaksu. W 1986 roku zaczął uczyć gry swojego wnuka Andrzeja Zajko. Razem występowali podczas Suwalskiego Jarmarku Folkloru w Węgorzewie, Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu nad Wisłą, Turniejach Instrumentalistów Ludowych w Gryfinie, zdobywając tam nagrody i wyróżnienia.
 |
| Andrzej Zajko |
Józef Krupski i Andrzej Zajko nagrywali dla Polskiego Radia, zachowały się ich nagrania w Radiowym Centrum Kultury Ludowej w Warszawie. Inne nagrania Józefa Krupskiego i jego wnuka spoczywają w archiwum Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie.
Pierwszym instrumentem Józefa Krupskiego były cymbały jego wuja, Stanisława Marcinkiewicza. Później stały się one własnością Józefa Krupskiego. Cymbały te pozostały w Wilnie. Drugim instrumentem były cymbały samodzielnie zbudowane w 1982 roku na wzór tych pierwszych. Instrument ten posiadał 17 pasm strun, po 5 strun w paśmie (łącznie 85 strun). W 1992 roku Józef Krupski zmodyfikował instrument, zmniejszył jego wymiary, a co najważniejsze ciężar. Niestety cymbały gdzieś zaginęły. W książce Edwarda Mojsaka "Szkoła gry na cymbałach", autor przedstawił między innymi strój cymbałów Józefa Krupskiego.
W 2012 roku Artur Jachimowicz, wykonał replikę cymbałów Józefa Krupskiego, na zamówienie jego wnuka Piotra. Powstały one na bazie zdjęć, filmów i wspomnianego stroju z książki Edwarda Mojsaka. Obecnie Piotr Krupski kontynuuje rodzinną tradycję gry na cymbałach. Same cymbały prezentują się znakomicie i są bardzo podobne do swego oryginału. Również drewniane pałeczki zostały wykonane w tym samym kształcie, jak pałeczki Józefa Krupskiego.
 |
| Cymbały Józefa Krupskiego (1989 r.) |
 |
| Cymbały Piotra Krupskiego (2012 r.) |
 |
| Zaginione cymbały Józefa Krupskiego po przeróbce (1992 r.) |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz